Zinvol Huishoudelijk Geweld ('Hobbel', gepubliceerd in Straatnieuws, Januari 2006)

Kindermishandeling komt nog steeds veel voor in Nederland. Dat is niet erg, zolang het maar adequaat gebeurt.
Mijn drie dochters ( twee van twee en één van vijf jaar ) zijn het allerbelangrijkste in mijn leven. In tegenstelling tot de meeste andere ouders heb ik namelijk heel bijzondere kinderen. Ik mag ze dan ook graag in elkaar slaan. Ik ben het overigens geheel met minister Donner eens dat de corrigerende tik uit de tijd is; net als Donner zelf trouwens. Ik geef meestal twee corrigerende hoeken en een kaakslag. Niet echt natuurlijk, het is bij ons een spelletje. Met heel veel kabaal en overdreven armbewegingen zo zacht mogelijk kinderen stompen, dat vinden ze leuk.
Mijn oudste dochter José vraagt er meestal zelf om. "Pappie, ga je me zo meteen in elkaar slaan?" "Natuurlijk lieverd!", zeg ik dan als liefhebbende opvoeder. Je moet daar trouwens erg mee uitkijken, met dit soort spelletjes. Een vriend van mij heeft een dochter die hij regelmatig alle hoeken van de kamer laat zien. Ook voor de grap. De onderwijsinspectie en de kinderbescherming zien dat anders. Nadat zij op school verteld had dat papa haar vaak in elkaar sloeg, heeft hij een paar maanden vastgezeten. Het was altijd zo'n vrolijke jongen.
Ik heb daar niet zoveel last van als mijn dochters met melk aan het gooien zijn; last van vrolijkheid bedoel ik. José heeft afgelopen maand haar persoonlijk record bekers melk omgooien verbeterd tot 47 stuks. Ze is daar nu ook huisrecordhoudster mee. Anna kwam in oktober niet verder dan 45 bekers. De caissière bij onze supermarkt keek nog wel eens vreemd naar mij als ik 10 liter melk op de lopende band zette. Ik heb haar maar uitgelegd dat wij daar maar de helft van opdrinken.
Mijn handen jeuken ook wel een beetje als de tweeling de inhoud van een potje vaseline eerlijk verdeeld over de deur, de ramen en de muren van hun kamer. Je mag dan best boos worden, zolang je maar niet doorslaat. Je moet je kinderen tenslotte ook hun geintje gunnen.
Bovendien zijn het natuurlijk vooral erg lieve kinderen. Als je Anna op de bank ziet zitten, omringd door al haar cadeautjes en ze zegt: "Dank je wel, lieve Sinterklaas", dan zit je toch wel even te soppen, hoor. En het sopt toch een stuk minder lekker als je naar een kind met twee dichtgeslagen ogen kijkt.
Niet voor niets heeft de Goedheiligman lijfstraffen al jaren geleden afgeschaft. Ook al heb je er nog zo'n zin in, huishoudelijk geweld blijft zinloos.