Süssersee

Ik ben net terug van de wintersport. We zaten met de vrijdagavond-tennislesgroep (2 vrouw, 3 man) in een idyllisch dorpje in de omgeving van Den Haag.

Süssersee
Omdat ik nog nooit op ski's gestaan had, kreeg ik van Martine en René privé-les. Waar je als oude man nog aan begint! Nadat de grondbeginselen mij waren bijgebracht, begon ik aan mijn eerste afdaling. Bochtje links, bochtje rechts, dat ging best, maar na het tweede bochtje vond ik de snelheid te hoog voor een derde en besloot rechtdoor naar beneden te gaan. Ook de hocke had ik al aardig onder de knie zodat mijn snelheid behoorlijk heftig hoog werd. Waar zitten de remmen op die dingen, dacht ik nog even, toen ik slalommend tussen lesgroepjes en snowboarders naar beneden suisde. Dat waren we dus vergeten, tijdens mijn eerste lessen: hoe remt men op ski's.
Wild zwaaiend met mijn stokken kwam ik onderaan de helling en gleed rechtuit, door de klapdeurtjes, de donkerbruine piste binnen om tegen de bar tot stilstand te komen. Ik bestelde een biertje, nadat ik een waarschuwing van de kroegbaas had gekregen wegens het dragen van latten in de kroeg. Gelukkig had ik genoeg geld bij me, want ik bleek met mijn skistokken twee rijk gevulde handtassen verzameld te hebben.
René kwam binnen: "Oké, dat ging prima, Henk. Ben je klaar voor les twee?"
René is grappig.

De afdalingen daarna gingen een stuk beter, maar ik ben toch meer in de wieg gelegd voor de après-ski; flauw maar waar.
Is dat trouwens ook een Olympisch alpinenummer, après-skiën?