Selectieve Verontwaardiging

Ik zat gisteravond nog even naar het parlementair kanaal te kijken en zag een debat over vrouwenbesnijdenis door Nederlandse artsen/instellingen. De Revu bracht namelijk deze week aan het licht dat daar in Nederland in tenminste vijftig gevallen sprake van is.
Het was bepaald geen wervelend debat, maar dat was niet wat mij het meest opviel.
De Minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, Ab Klink werd namelijk door vrouwen aan de tand gevoeld. Alleen door vrouwen! Waar je normaal bij de interruptiemicrofoon en achter het spreekgestoelte (bijna) alleen Femke Halsema ziet, krioelde het gisteren van de hevig verontwaardigde vrouwen van alle partijen (behalve de SGP natuurlijk, die lui doen niet aan vrouwen).

De minister zei direct een uitgebreid onderzoek toe en verzekerde de kamerleden dat hij de bewuste artsen uit het ambt zou zetten én de instellingen zou sluiten. En toen ging iedereen rustig slapen? Welnee, de dames kwekten vrolijk verder over 'onaanvaardbaar gedrag', wilden weten hoe dit mogelijk was etcetera. Een mij onbekende dame interrumpeerde fijntjes in de microfoon dat deze artsen geschorst dienden te worden. Daar kon de minister het mee doen, zag je haar denken. Die was blijkbaar zo druk geweest met haar eerste openbare spreekbeurt, dat ze de toezeggingen van de minister gemist had. Arme schat.

Maar hoe zit dat eigenlijk: mag een feminine kwestie als vrouwenbesnijdenis alleen door vrouwen veroordeeld worden? Ik moest meteen denken aan demonstraties van moslims in Azië (o.a. in Indonesië), waarbij zij treurden om omgekomen broeders en zusters van - ik dacht - de grote tsunami van 2004. We treuren niet om mensen, maar om geloofsgenoten. Volslagen belachelijk!
Ik ben dus erg nieuwsgierig hoe dat in de tweede kamer in zijn werk is gegaan. Zoiets?
"Nee hoor eens Dirk, dit gaat over mijn geslacht. Daar kan ik alleen iets zinnigs over zeggen!" "Het lijkt mij het beste als we Els aan de interruptiemicrofoon zetten, die heeft tenslotte ook een kut."